ေလထဲကတိုက္အိမ္ေတြကို အုတ္ျမစ္ခ်ဖို႔
ေဆးလိပ္ျပာေတြနဲ႔ေရာခါခ်မိတဲ့ အေတြးမွဳန္ေတြကို
တစ္စခ်င္းတစ္စခ်င္း လိုက္ဆက္ဖို႔
သာမန္ညေတြထဲကေန ကုန္းရုန္းထတယ္။
အေပအေတဆန္တဲ့ ပိုးဟပ္ေတြက
ဘ၀ေတြကို တတိတိတိုက္စား
လက္ေၾကာမတင္းေသးတဲ့ စာရြက္ေတြမွာလဲ
ငါ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မင္ရည္ ေမွာက္က်ခဲ့ဖူးတယ္။
"ဘယ္မွတ္တိုင္မွာဆင္းမွာလဲ"
ယိုင္လိုက္ယိမ္းလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက
ေတြေ၀ျခင္းေတြ ဖမ္းကိုင္လိုက္ရင္း
ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ဘတ္စ္ကားေပၚမတ္တပ္ၾကီးရပ္ေနတယ္
ကားစပယ္ယာ ေမးတာ ငါမေျဖရေသးဘူး.။
ရူးေလာက္ေအာင္စြဲလန္းတယ္ဆိုတာလဲ
လက္အံေသေအာင္ ဆုပ္ကုိင္မထားနိုင္ေတာ့
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြလဲ
စုန္းစုန္းျမဳပ္ေနခဲ့တာ နူးပြသြားတဲ့အထိေပါ့..။
တစ္ေန႔ေတာ့.........
အိပ္မက္တစ္ခုကိုလဲ ေကာက္ကိုင္ရဥိးမယ္
အညွီအေဟာက္ေတြကိုလဲ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရဦးမယ္
လမ္းဆံုးဘူတာတစ္ခုခုကိုလဲ ဦးတည္ဘရိတ္ဆြဲရဦးမယ္
ေလာကၾကီးေပးတဲ့ ပါဆယ္ေတြ လက္ခံဖို႔လဲ
စာတိုက္ပံုးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားရဦးမယ္။
ေသခ်ာပါတယ္ ..........
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့.......။ ။
လက္ဝဲ
(ဟိုးတုန္းက ကဗ်ာေလးေတြ)
တစ္ေန႔ေတာ့.........
ReplyDeleteအိပ္မက္တစ္ခုကိုလဲ ေကာက္ကိုင္ရဥိးမယ္
အညွီအေဟာက္ေတြကိုလဲ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရဦးမယ္
လမ္းဆံုးဘူတာတစ္ခုခုကိုလဲ ဦးတည္ဘရိတ္ဆြဲရဦးမယ္
ေလာကၾကီးေပးတဲ့ ပါဆယ္ေတြ လက္ခံဖို႔လဲ
စာတိုက္ပံုးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားရဦးမယ္...
ေသခ်ာပါတယ္ လက္၀ဲေရ...
တေန႔ေန႔မွာေပါ႔ကြယ္ :)
အေတြးေတြနဲ႔အတူ အိပ္မက္ေတြကေတာ့ ေၾကြက်ေနအံုးမွာေပ့ါ..
ReplyDeleteကိုယ့္ရဲ႔အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ စိတ္ကိုအၿမဲေသြးေနရလိမ့္အံုးမယ္..
ဒါမွ ကိုယ္တကယ္မက္တဲ့အိပ္မက္ ကိုယ့္လက္ထဲမွာဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရေနမွာ..
ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို လုပ္ေနရမယ္ေနာ္..
ခ်စ္ခင္ရတဲ့
အမသဒၶါ