ကိုယ့္ရင္ဘတ္ဟာ ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးေပါ့

တိမ္စ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေတာင္မွ
လင္းပၾကည္စင္ေဖာ္မရပဲ
မိုးက အၿငိဳးအေတးႀကီးႀကီးနဲ႔
ကမၻာၾကီးေပၚ ထိုးအန္
အႀကိမ္ႀကိမ္ စြတ္စိုျခင္းေတြနဲ႔ ကိုယ္..
မိုးေရထဲမွာပဲ ခိုးျပီး ငိုရမလား။

လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းေတြ
ခ်ိန္ရြယ္ လင္းေတာက္ၾက
ကိုယ့္ရင္ကိုပဲ ကိုယ္ခိုလွံဳရသူမွာ..
ရွင္ႀကီးလဲေၾကာက္ က်ားလဲေၾကာက္
အင္အားေတြ မေလာက္မငွ ျဖစ္ရပံုမ်ား
သိမ္ငယ္စိတ္နဲ႔မ်ား ဖ်ားေလမလားကြယ္။

ဟင့္အင္း............
(“လူဆိုတာ ထီးရြက္ေတြ မပါလဲ
ကိုယ္ဖာသာ ေလွ်ာက္ရဲရတယ္ကြဲ႔”
-တာရာမင္းေဝ-)
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ အားေပးမယ္
ကိုယ့္ ရင္ခုန္သံကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေမြးျမဴမယ္
ကိုယ္ဟာ မိုးက ေျခာက္ရင္ ေၾကာက္တဲ့ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့တာ
ကိုယ့္ ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ ဖုန္းျပန္ေခၚျပီး ေျပာရလိမ့္ဦးမယ္..
ကိုယ္ အားမငယ္ေတာ့ဘူးကြယ္။

ကိုယ့္ရင္ဘတ္ဟာ ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေတြဟာ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ကိုယ့္ေမြးဖြားျခင္းမွာ ေလာကဓံက အရံလူ
ကိုယ္ကလြဲရင္ ဒုကၡဆိုတာ..
မီးခိုးတစ္လူလူနဲ႔ ေဘးထြက္ရပ္ေနရမယ္..
ကိုယ္ မင္းတို႔ေတြကို
ဒီအေၾကာင္းေတြ... ဟာသတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔
ၾကံဳေတာ့ ဆံုေတာ့မွ ျပန္ေျပာျပရဦးမယ္
ကိုယ္လား..
အဆင္ေျပပါတယ္။ ။

 

လက္ဝဲ