Sep 13, 2012

ေဇာ


အဲဒီညၾကီးတစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲလို႔
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုတာ (ကေလးဆိုေတာ့)
ညက ေျခာက္ရင္ ေၾကာက္တတ္တုန္း
ခုေတာ့ ၾကည့္
အဲဒီည တကယ့္ကို စိုရႊဲလို႔….
(သိပ္ သနားဖို႔ေကာင္းတာပဲ..)…။
ကိုယ့္လွ်ာကိုယ္ ျပန္ကိုက္မိထားတဲ့မိုး
အညိဳးၾကီးၾကီးနဲ႔ ညေပၚကို ခုန္ဆင္းတယ္
ျပီးေတာ့ ဝုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ ျပဲလန္ေနေအာင္ ရြာတယ္..။
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုတာ
ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္ ေကာင္းကင္အက္ေၾကာင္းေတြကို ျမင္
အေဖ့ရင္ ဘတ္ထဲ ဝင္ ဝင္ျပီး ငိုခဲ့ရတာ…
မိုးက ေျခာက္ေတာ့လဲ.. ေၾကာက္တာေပါ့.. (ကေလးကိုး)…။
ေျဖာင္းကနဲ ေျဖာင္းကနဲ သြပ္ျပားေပၚ မိုးသီးက် ကြဲသံ
ျပီးေတာ့ နားနားကပ္ေျပာတဲ့ အေဖ့အသံ
"မိုးသီးစားရင္ သား အေၾကာက္ေျပလိမ့္မယ္" တဲ့….။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကုတင္ေပၚ ထားခဲ့ျပီး
ထီးတစ္လက္နဲ႔ မိုးထဲ ထြက္သြားတဲ့ အေဖ…
မိုးသံ တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းၾကားမွာ အေဖ့အသံကို
ေကာင္းေကာင္း မယံုေသးဘူး.. (ဟုတ္လို႔လား အေဖ)..။
အေဖကေတာ့ တကယ္ပဲ မိုးသီးေတြ ထြက္ေကာက္ေနျပီ.
မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ အေဖရပ္ေနတဲ့ လမ္းဘက္ကို ေငးလို႔….
အေဖ့မွာေတာ့ မိုးသီးေတြကို (မိုးနဲ႔ အျပိဳင္) သည္းၾကီးမည္းၾကီး ေကာက္လို႔..
ေစာင္ျခံဳထဲကေန ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းေထာင္ေထာင္ၾကည့္ရတာ အေမာ…။
အေဖကေလ….
မိုးသီးကို ေရွ႕ကေကာက္.
ေနာက္က မိုးသီးက အရည္ေပ်ာ္
ေရွ႔က မိုးသီးေကာက္
ေနာက္က မိုးသီး အရည္ေပ်ာ္
ေရွ႕ကေကာက္
ေနာက္က အရည္ေပ်ာ္
ေရွ႕႔ကေကာက္
ေနာက္ကေပ်ာ္
သားလဲ.. အဲဒီညက
ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူုး… အေဖ…။


 လက္ဝဲ

No comments:

Post a Comment