Aug 30, 2014

ဘေလာ့ဂါ အေက်ာ္ နတ္ဆိုးေလး၏ ဘေလာ့(ဂ္)ေဒး ႏွစ္ပတ္လည္ စာတမ္းေတာ္ၾကီး

လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႔ က ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတြင္ အညာေဒသ ဖုန္လံုးခ်င္းၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ႏိုင္ငံျခားဘာသာ တကၠသိုလ္ တက္ရန္ လာေရာက္ တည္းခိုေနထိုင္လ်က္ရွိေသာ နတ္ဆိုးေလး (ယခု ကဗ်ာၾဆာၾကီး လက္ဝဲ - ဤကား စကားခ်ပ္၊ စကားမႊန္း၊ စကားၾကြား) ဟု အမည္သညာ ေခၚတြင္ပါေသာ ငတိတစ္ေကာင္ ရွိပါသတတ္။ ယင္း ငတိသည္ လူငယ္ပီပီ ကြန္ပ်ဴတာ ဟု ေခၚေသာ သိပၸံယႏၲယားပညာရပ္ကို သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီးသကာလ အင္မတိအင္မတန္ဇိမ္က်လွေသာ ဆိုက္ဘာကေဖးဟူေသာ ဌာနတစ္ခုရွိ ဆံုလည္ကုလားထိုင္ တစ္လံုးတြင္ထိုင္ကာ အင္တာနက္ ဟူေသာ ကမၻာ့ ကြန္ယက္ၾကီးထဲသို႔  ေျခဆန္႔ လမ္းသလားျခင္းအမႈကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မက္မက္စက္စက္ ျပဳမူေသာ ဟူ၏။ သို႔ႏွင့္ ငတိ သည္ ကမၻာ့ကြန္ယက္ တြင္ ခ်က္တင္ဝင္ျခင္း၊ ဇယားခင္းျခင္းအမႈမ်ားျဖင့္ နယ္ေျမကၽြမ္းက်င္လာေသာ အခါ (((ဤကမၻာ့ကြန္ယက္၌ ငါ သည္ လည္ဝယ္ ပါးနပ္ ပိုင္ႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေပဂ်ိမ့္))) ဟု ၾကြားဝါ ေမာ္ၾကြားႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ဘေလာ့(ဂ္) ဟူ သည့္ ရပ္ကြက္အတြင္းသို႔ စမ္းတဝါးဝါး ဟိုေမးသည္ေမးျဖင့္ ေယာင္လည္ ေယာင္လည္ျဖင့္ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ေလေတာ့သည္။ သူသည္ ဤရပ္ကြက္တြင္ ဝင္ဆန္႔ သြားလာႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔မိန္႔ၾကီး ေျပာျပလွ်င္ ကမၻာ့ကြန္ယက္မွ ေရာင္းရင္းေဘာ္ဂၽြတ္မ်ားမွ အထင္ၾကီးေလးစားမႈကို ရလာလတၱံ႕ ဟု အႏွီ ငတိက ေတြးထင္ၾကံစည္ေလ၏။
ဤတြင္ ဘေလာ့(ဂ္) ဟူေသာ ေဝါဟာရကို ရွင္းလင္းရန္ လိုေပမည္။ ဘေလာ့(ဂ္) ဟူသည္ကား ကမၻာ့ကြန္ယက္ၾကီးထဲတြင္ ေနရာတစ္ေနရာ ရယူကာ ကိုယ္ႏွစ္သက္ ရာ စာ၊ ကဗ်ာ၊ နည္းပညာ၊ ဓါတ္ပံု အစရွိသျဖင့္ ေရးသားျပီးသကာလ အမ်ားအား ၾကည့္ရႈခံစားေစသည့္ နည္းပညာ အသံုးျပဳ ဒိုင္ယာရီ တစ္အုပ္ ျဖစ္ေပသည္။ ဘေလာ့ဂ္ အသံုးျပဳသူမ်ားကိုကား ဘေလာ့ဂါ ဟု အမည္နာမ မွည့္တြင္ ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကေလ၏။ (ဤတြင္ ဘေလာ့(ဂ္)ႏွင့္ ဘေလာ့ဂါ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း ျပီး၏။)
မ်ားမၾကာမီပင္ အႏွီ ငတိ သည္ ဘေလာ့(ဂ္) အသံုးျပဳျခင္းမ်ားကို စတင္ကာ ၎၌ ေမြးရာပါ ပါလာေသာ အႏုပညာ အၾကည္ဓါတ္ခံျဖင့္ စာတို၊ ကဗ်ာတို မ်ား ေတာင္ေတာင္အီအီ ေရးျခစ္ျခင္းအမႈကို စတင္ပါေတာ့သတတ္။
ဤကား ေနာင္တြင္ မဟာ့မဟာ ကဗ်ာၾဆာၾကီး လက္ဝဲ ျဖစ္လာမည့္ ေလာင္းလ်ာ နတ္ဆိုးေလး (နတ္စုတ္နတ္ပဲ့ ဟု လဲ ေခၚၾက) ၏ ဘေလာ့ဂါ ဘဝ နိဒါန္း ျဖစ္ပါေပဂ်ိမ့္တကား။

အႏွီ ဂ်ဴနီယာ ဘေလာ့ဂါေလး နတ္ဆိုးေလး သည္ အျခား ဘေလာ့ဂါမ်ား ၏ ဘေလာ့မ်ားသို႔ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ သြားလာျပီး အျငိမ္မေန ဆတ္ေဆာ့လတ္ေဆာ့ ေဝဖန္ေျပာဆိုျခင္းတည္းဟူေသာ ကြန္းမန္႔ေပးျခင္း အမႈမ်ားကို ျပဳရာမွ ဘေလာ့ဂါရွိရာ ဘေလာ့ဂါလာ ဆိုသည့္အတိုင္း ဘေလာ့ဂါ အသိုင္းအဝိုင္း ထဲသို႔ ဖုန္းးးး ကနဲ ျမည္ေအာင္ ျပဳတ္က်ျခင္းသို႔ ေရာက္ေလ၏။ စီနီယာ ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းဝင္ရျခင္းကို မစားရ ဝ ခမန္း အျခား ေဘာ္ဂၽြတ္မ်ားကို လက္ဖက္ရည္တိုက္၍ ၾကြားဝါရေလ၏။ အႏွီ ေဘာ္ဂၽြတ္မ်ားလည္း ဘေလာ့(ဂ္) ဟူသည္ကိုပင္ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မသိရကား ဘေလာ့ဂါ ၾကီးက သၾကားနဲ႔ တို႕စားရသလား။ ဘေလာ့ဂါ ၾကီးက စီးလို႔ ေကာင္းလား။ အစရွိသည့္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးကာ သန္းေဝရင္း အေညာင္းဆန္႔ရင္း လက္ဖက္ရည္ မ်က္ႏွာျဖင့္ အီလည္လည္ၾကီး နားေထာင္ၾကရေသာ ဟူ၏။ ကိုယ့္ ဂ်ဴနီယာ ဘေလာ့ဂါမ်ားနွင့္ ဆံုေသာ္ အားေပးစကားေျပာၾကားျခင္း၊ မေတာက္တေခါက္ တတ္သမွ်ကို ဟိတ္ဟန္ အျပည့္ျဖင့္ တတ္ေယာင္ကား ရွင္းျပျခင္းအမႈျဖင့္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရေသးေပ၏။ ဘေလာ့ဂါ ဘဝကား အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္သေလာက္ ႏွစ္သက္စံုမက္ဖြယ္လဲ ေကာင္းလွေပ၏။

ဘေလာ့ဂါမ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပင္မွာ ေတြ႕ဆံုရျခင္းသည္ တျခားၿဂိဳလ္မွ ၿဂိဳလ္သားတစ္ဦး ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရသကဲ့သို႔ ရင္တြင္း၌ ျဖစ္၏။ ဘေလာ့ဂါမ်ား အခ်င္းခ်င္း အခါအခြင့္သင့္သည့္အခါ ေတြ႔ၾက၏။ ေတြ႔ခ်င္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္သက္သက္ျဖင့္ ခ်ိန္းဆို ကာ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု၍ အတူတကြ စားေသာက္ေျပာဆိုျခင္း အမႈကို ျပဳၾက၏။ တစ္ခါေသာ္ ဘေလာ့ဂါ ေတြ႔ဆံုျခင္းသမိုင္းတြင္ မွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္ထူသြားသူ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးလဲ ရွိေလ၏။ ယင္း ဘေလာ့ဂါ အမ်ိဳးသမီးၾကီးသည္ အႏွီ ၿဂိဳလ္သားမ်ားကို (အဲေလ ဘေလာ့ဂါမ်ား) ကို တကူးတက အခ်ိန္ေပး၍ စြန္႔စားခန္း ခရီးရွည္ၾကီးသဖြယ္ အံ့ၾသဆန္းၾကယ္လွစြာေသာ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္စိတ္ျဖင့္ လိုက္လံ ရွာေဖြကာ ေတြ႔ဆံုေလ့ရွိ၏။ သူမ သည္ ၿဂိဳလ္သားေပါင္း (အဲေလ ဘေလာ့ဂါေပါင္း) ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ေတြ႔ဆံု ကာ ဘေလာ့ဂါတို႔၏ အခ်စ္ေတာ္၊ နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂါ၊ ဘေလာ့ဂါ ဂုရုၾကီး ဘဝသို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္ေလ၏။

ဘေလာ့ဂါတစ္ဦး ေရးေသာ စာကို အျခားဘေလာ့ဂါမ်ားမွ ဝိုင္းဝန္း ဖတ္ရႈကာ ေျမွာက္ပင့္ အားေပးေသာ ယဥ္ေက်းမႈသည္လည္း ခ်စ္စရာပါေပ။ ဘေလာ့ဂါသည္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေသာ အခါလည္း ေနမေကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား တတ္ေလရာ အျခားဘေလာ့ဂါ မ်ားမွ ဘေလာ့ဂ္မွပင္ လူနာလွမ္းေမးရ၏။ ဘေလာ့ဂါသည္ ခ်က္ျပဳတ္ေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားအေၾကာင္းလည္း ေရးသားတတ္ေလရာ အျခားဘေလာ့ဂါမ်ားလည္း ဘေလာ့မွပင္ လွမ္းစားၾကရ၏။ ဘေလာ့ဂါသည္ အိမ္သာတက္မရေၾကာင္း လည္း ေရးသားတတ္ေလရာ အျခားဘေလာ့ဂါမ်ားလည္း ဘေလာ့မွပင္ ဝိုင္းညွစ္ေပးရတတ္ေသာ အခါမ်ားလည္း ရွိ၏။ ဘေလာ့ဂါမ်ားသည္ ယင္းသို႔ စည္းလံုး ခ်စ္ခင္ၾကေသာ အသိုင္းအဝန္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။

တစ္ခါေသာ္ ေဖ့စ္ဘုတ္ဟူေသာ လူမႈကြန္ယက္ ရပ္ကြက္တစ္ခုကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႕ေတြ႔ရွိလာခ်ိန္တြင္ ဘေလာ့ဂါမ်ားသည္ ရပ္ကြက္ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းအမႈကို အမ်ားအျပား ျပဳလုပ္လာေလရာ ဘေလာ့ဂါ ရပ္ကြက္သည္ ခဏတြင္းမွာပင္ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းပါးေသာ ေတာေခါင္ေခါင္ ရက္ကြက္တစ္ခုအျဖစ္သို႔ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရေတာ့၏။ အခ်ိဳ႕ စီးပြားေရးအတြက္ ဘေလာ့ဂ္ကို စြန္႔လႊတ္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ကို စြန္႔လႊတ္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕ လင္ယူသားေမြးအလုပ္ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ ကို စြန္႔လႊတ္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕လည္း ပ်င္းရိျငီးေငြ႕လာဟန္ တူပါသည္။ ယံုၾကည္ရာ ကို သြားရင္ ဘေလာ့ဂ္ ရက္ကြက္ကေလး မွ အေထာက္အပံ့မ်ားစြာ ရကာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ စာေရးသူမ်ားအျဖစ္ ေရာက္သြားသူမ်ားလည္း ဒုႏွင့္ေဒး ပါေပ။ ယခုအခ်ိန္ထိ ဘေလာ့ဂ္ ေရးသားေနၾကသူမ်ား ရွိေသးေသာ္လည္း လူသူ ျပတ္လတ္ေနဆဲ ဆိုသည္ကိုေတာ့ ဘေလာ့ဂါမ်ား သိျမင္ေနၾကရျပီ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ုုပ္၏ ဇာတ္ေကာင္ နတ္ဆိုးေလး ဟူေသာ ငတိ တစ္ေကာင္မွာလဲ ယခုအခါ (ေဖ့စ္ဘုတ္ အရပ္၌ ဆပ္စလူးထ လ်က္ နတ္တို႔ စက္) ဟူသည့္ စကားရပ္ထံုး ႏွလံုးမူကာ ကဗ်ာၾဆာ ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကင္းပြန္းတပ္ျပီးသကာလ ေဖ့စ္ဘုတ္ ေရစီးေၾကာင္းအတြင္း ဖလန္းဖလန္းထေနျပီ ျဖစ္သည္။ အျခားအျခားေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားလဲ ဤႏွယ္ပင္ ဘေလာ့ဂါ ဟူေသာ မူလ ရပ္ကြက္ကေလးသို႔ အလည္ပင္ မျပန္ျဖစ္ၾက။ သို႔ေသာ္လည္း ထို ဘေလာ့ဂ္ရပ္ကြက္ကို လံုးဝဥႆံု မစြန္႔လႊတ္သူမ်ား ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါ ဟူေသာ သတၱဝါသည္ ရွားပါးၿဂိဳလ္သား မ်ိဳးစိတ္ တစ္ခု အျဖစ္ ယေန႔တိုင္ ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ ထိန္းသိမ္းအပ္ေသာ အရာ ကို ထိန္းသိမ္းၾကစတမ္း ဟု ဆိုလာပါလွ်င္ ဘေလာ့ဂါ မ်ိဳးရိုး ေပ်ာက္ပ်က္ မသြားရန္မွာ ဘေလာ့ဂါ တိုင္း၏ တာဝန္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း အကၽြန္ုပ္၏ ဘေလာ့ဂါ နတ္ဆိုးေလး ၏ ဘေလာ့ဂါ ဘဝ ေနာက္ခံျဖင့္ ေရးသားစီရင္အပ္ေသာ ဘေလာ့(ဂ္)ေဒး ႏွစ္ပတ္လည္ စာတမ္း က်မ္းျပဳစုျခင္းအမႈသည္ ဤ တြင္ နိတၳိတံေလေတာ့သည္ ျဖစ္ပါေပခ်ိမ့္တကားဟု ဆိုေလေတာ့ သတည္း။ (ဟမ္မေလး ေမာထွာ........ :P :P :P)

ဘေလာ့ဂါ အားလံုးကို ေလးစားလ်က္
ဘေလာ့(ဂ္)ေဒး အမွတ္တရ
လက္ဝဲ

8 comments:

  1. အဟမ္း အဟမ္း… ဂရုဆိုတဲ့ ရာထူးေၾကာင့္ ဘ၀င္ျမင့္သြားတာ ဟာဟဟ
    ဘေလာ့ဂါနတ္ဆိုးေလးရဲ႕ ဘေလာ့ဂါဒႆန ဖတ္ၿပီးသြားပါေၾကာင္း … :P

    ReplyDelete
    Replies
    1. ဒါ သားေပးတဲ့ ရာထူး မႈတ္ဘူးေညာ္.. ထိုက္လို႔ ရတာ ;)

      Delete
  2. ဖဘကေနလုိက္တာပါ ကုိနတ္ဆုိးေရ....ဘေလာ႔ေဒးအမွတ္တရပုိ႔စ္ေလးကုိ
    ဟာသဥာဏ္ေလးကြန္႔ျပီးခပ္သြက္သြက္ေရးထားတာဖတ္လုိ႔မပ်င္းရဘူးအကုိေရ..
    အမွတ္တရဘေလာ႕ေဒး ပုိ႔စ္ေလးကုိဖတ္ရင္ ဒီကြန္မန္႔ေလးနဲ႔
    ဂုဏ္ျပဳသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ....


    ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင္႔
    ရာဇာေထြး

    ReplyDelete
    Replies
    1. ေက်းဇူးပါဗ်ာ

      Delete
  3. ေအးေလ ကဗ်ာဆရာလက္ဝဲဆိုေတာ္ေသးတယ္...။
    ခုက်ေတာ့ အာတီဖစ္ရွယ္ ကိုကိုဝဲ တဲ့..။ ခံစားလို႔ကို မရတာေအ.. >.<

    ReplyDelete
  4. ေကာင္းပါေလ့ ေကာင္းပါေလ့ ၿပဳံးတစ္ခါ ရယ္တစ္လွည့္ ဟိတစ္ခ်ိန္ ဟားတစ္ဖန္ အတန္တန္ဖတ္ၿပီး အဖန္ဖန္ သေဘာက်သြားေလ၏။ ဒါနဲ႔... ၀မ္းခ်ဳပ္ရင္ ေျပာေနာ္... ၀ိုုင္းညွစ္ေပးရေအာင္လုုိ႔။ း)

    ReplyDelete
  5. ေရးသားပံုေလးကို သေဘာေတာ္ေခြ႕၏ တူေတာ္ေမာင္ … blog ဆိုတာကလည္း တစ္ခါတစ္ခါက် diary သဖြယ္ျဖစ္ေနေလေတာ့လည္းကြယ္ … :)

    ReplyDelete
  6. ေအး ေညးစာကိုအဆံုးထိဖတ္ျပီး နာလဲေမာသြားတာပဲ ငနတ္...။။ hAPPY BLOG DAY...;)

    ReplyDelete