ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာခ်လိုက္တယ္၊ အနာဂါတ္ဟာ.. ဒီကဗ်ာထဲမွာ

ကိုယ့္ သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ထည့္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္တယ္ ေရႊေတး၊
(မင္းေမးခ်င္တာေလးေတြကို ၾကယ္သီးကေလး တပ္ၿပီးပဲ ဝတ္ထားလိုက္ပါေတာ့)
စိတ္ထဲမွာလဲ.. အဲဒီေန႔ကတည္းက မေကာင္းဘူး.. ေရႊေတးရယ္..
ကိုယ္.. (တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္) ေလေတြထဲ... ဝဲ... ဝဲ.. ၿပီး လြင့္သြားေနတတ္တယ္..
ခက္ေနျပန္ၿပီေပါ့... ေရႊေတးရယ္... ကိုယ္ ကိုက ဒီ မီးေတာက္ကေလးကို ထြန္း.. ညွိ.. မိ.. တာ.. ကိုး..
အလင္းေရာင္ေပမယ့္.. ပူေလာင္ေနသလား.. အို... (ကိုယ္ ဒီမီးျခစ္ကေလးကို လႊင့္ပစ္ခ်င္လိုက္တာ)
မႈတ္ၿငွိမ္း အဆံုးသတ္လိုက္ရင္ ကိုယ္ေရာ.. မင္းေရာ.. အေမွာင္ေတာထဲ...
ေပ်ာ္ပါေစ ဆိုတာကိုပဲ.. ခဏ ခဏ ေျပာေနရမလား... (ဒါမွ မဟုတ္)..
ကိုယ့္ သီခ်င္းေတြဟာ ကိုယ့္ သိကၡာပါဆိုတာ... (အခါခါ အထပ္ထပ္) ေရရြတ္ လို႔.....
မင္းပါးေပၚမွာ လက္ကေလး အပ္ၿပီး ခ်စ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးဟာ ကိုယ္ပါလို႔...
ေျပာေနရမလား... ကြယ္.... ေျပာေနသင့္သလားကြယ္... ေျပာေနႏိုင္သလားကြယ္...
ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေမးလို႔ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ရတာမ်ိဳး...
ေစာင့္ထိန္းျခင္း တစ္မ်ိဳးက ကိုယ့္ကို စီးမိုးထားတယ္...
အဲလိုနဲ႔...................
ကိုယ္.....
ကိုယ့္ သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ထည့္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္တယ္....
ကိုယ့္ေရႊေတးေလး သိပ္လွတယ္...
ကိုယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ ထည့္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္တယ္..
ကိုယ့္ေရႊေတးေလး.. သိပ္ က်က္သေရ ရွိတယ္..
(အဲ့ဒီေနရာမွာ ကိုယ္ အနမ္းတစ္ပြင့္ ေျခြလိုက္တယ္)
ကိုယ္ အျမဲတမ္း ခ်စ္ေနမွာပါ ေရႊေတးရယ္...
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္...
ကိုယ္တို႔ တစ္သက္လံုး လြန္းထိုးသလို အသြားအျပန္ေလး ရွိေနခြင့္ဟာ...
တစ္ျခား.. ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွ မူတည္မေနဘူးဆိုတာ...
ေရႊေတးကေလး သိေနမွာပါကြယ္...
ကိုယ္တို႔ နီးစပ္ ကၽြမ္းဝင္ ခ်စ္ခင္ေနၾကစို႔ရဲ႕ေနာ္..
ကိုယ္... ကိုယ္...
ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ထည့္... ခ်ဳပ္.. ေပး... လိုက္... တယ္...။ ။

 

 လက္ဝဲ